آدمها همدیگر را پیدا می کنند…
از فاصله های خیلی دور،
از تهِ نسبت های نداشته…
انگار جایی نوشته بوده که این ها باید کنار هم باشند!!
می شوند همدم،
می شوند دوست،
مى شوند رفیق،
اصلا می شوند جانِ شیرین..!!
درست می نشینند روی تاقچۀ دلِ هم …
حرفهایشان یک جورِ خوبی دلنشین است،
دل برای خنده هاشان؛
حضورشان ضعف می رود؛
اصلا بودنشان شیرین است ...
وقتی هم که نیستند،
هی همدیگر را مرور می کنند و
مُدام گوش به زنگ آمدن هم هستند ...
خدا این آدمها را نگیرد از هم ...